|
ฝันร้าย....สยองฉิบเลยค่ะพี่น้อง
ฉันไม่รู้ว่ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร แต่รู้ว่าเป็นสถานที่แห่งหนึ่ง มีคนพลุกพล่านอยู่พอสมควร คาดว่าน่าจะเป็นห้างสรรพสินค้าหรูๆ
ดูได้จากการตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์บุหนังและกำมะหยี่อย่างดี ทั้งหลายแหล่ที่ไว้เป็นจุดนั่งพักผ่อนของลูกค้านักช็อปท่าทางมีอันจะกินเหลือไปถึงชาติหน้าถ้าจำได้
ฉันเดินดูของตามร้านไปเรื่อยๆ ที่นี่มีแต่คนแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าและสินค้าแบรนด์เนมทุกยี่ห้อที่จะนึกสรรหามาได้ บางคนถึงขนาดมีตำรวจมาคุ้มกันเป็นสิบตอนเดินประกบหน้าหลัง
รู้สึกว่าตัวเองอยู่ผิดที่ผิดทางยังไงไม่รู้
ยิ่งเดินก็ยิ่งมึนหัว เพราะลักษณะอาคารทำเป็นทางวนขึ้นไปจนสุด ไม่มีลิฟท์ให้เห็นซักตัว อยากจะไปชั้นไหนก็ต้องเดินไต่ขึ้นไปเรื่อยๆเอง
พอเงยหน้าขึ้นไปมองก็ไม่เห็นว่ามันจะสิ้นสุดตรงไหน เลยตัดสินใจนั่งลงตรงหนาร้านเพชรร้านหนึ่ง ซักพักก็ได้ยินเสียงโหวกเหวก มาจากกลุ่มคนกลุ่มหนึ่ง อายุรุ่นราวคราวเดียวกันเดินผ่านหน้า ไม่ได้สนใจอะไรมากนักหรอกถ้าไม่มีหนึ่งในนั้นหยิบระเบิดมือแบบน้อยหน่าขึ้นมาตั้งท่าถอดสลัก ฉันหยิบแผ่นหล็กขึ้นมา(จากที่ใดซักที่)มาบังตัวเองไว้ตั้งกั้นไว้ระหว่างกลุ่มคนนั่นพอดี
เสียงระเบิดสนั่นหวั่นไหวทั่วบริเวณจนแขนฉันสะเทือน มีเหรียญบาทสองเหรียญปลิวข้ามมาตกตรงข้างๆ ฉันเก็บมันขึ้นมา มีเศษเนื้อสีชมพูอมเหลืองติดอยู่เป็นจุดเล็กๆ เห็นแค่นั้นก็รีบทิ้งเหรียญทันที
น่าแปลกที่คิดจะมาวางระเบิดด้วยระเบิดลูกเดียว ที่แปลกกว่าคือคนในห้างดูจะไม่สะทกสะท้านกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยซ้ำ
มันเกิดขึ้นบ่อย? สร้างสถานการณ์? หรือว่าจัดฉาก?(เริ่มพูดเข้าเรื่องไม่ดีแล้วไง= =")
พอฉันเอาแผ่นเหล็กนั่นออก เลือดสีแดงเข้มจนดำไหลเลอะรองเท้าทันที
กลุ่มคนเหล่านั้นกลายเป็นเนื้อเดียวกัน ก้อนเนื้อที่ตายแล้วและยังมีชีวิตแต่ย่ำแย่เต็มทีถูกย้อมด้วยสีแดงสด กองสูงท่วมหัว บางคนร้องไห้แต่ไร้น้ำตา มีเพียงเลือดหยดออกมาจากหลุมลึกบนหน้า ส่งเสียงครวญครางร้องขอให้ช่วยชีวิตไม่หยุดปาก บางคนที่ตายไปแล้วกระโหลกด้านหลังหายไปส่วนหนึ่ง เผยให้เห็นเนื้อสมองภายในที่ไหลออกมาข้างนอกยังเต้นตุบๆ พอๆกับที่เลือดทะลักเป็นน้ำตก ภาพกองมนุษย์ตรงหน้าทำให้ต้องทรุดลงกับพื้น
ฉันรู้จักคนเหล่านั้น.....พวกเขาเป็นเพื่อนร่วมรุ่นของฉันเอง
หลังจากนั้นฉันเสียสติ กรีดร้องอย่างคนบ้า น้ำตามากมายไหลอาบหน้าหยดลงบนเลือดที่ข้นคลั่ก
"ทำแบบนี้ทำไม!!! ทำไม! ทำไม!! ทำไม!!!"ฉันกรีดร้อง
ไม่มีใครตอบคำถามที่อยากจะรู้เจียนตายตามไปกับพวกเขาเลย
ซักคนเดียว.........
ทุกอย่างดับวูบลงต่อหน้า ภาพสุดท้ายที่เห็นคือเพื่อนคนหนึ่งยิ้มแสยะให้ เปล่งเสียงแหบแห้งเต็มไปด้วยอารมณ์โกรธแค้นออกมา
"พลาดอีกแล้ว ดวงดีจริงๆนะแก"
-----------------------------------------------------------------------------------------------
แล้วฉันก็ตื่น พร้อมกับเสียงที่ยังคงก้องอยู่ในหัว
'พลาดอีกแล้ว พลาดอีกแล้ว พลาดอีกแล้ว'
|
